Benim hakkımda not...

 Genellikle kendimi ifade edemem, insanlar kelimelerle, seslerle, şiirlerle, şarkılarla, mektuplarla çok güzel bir şekilde istediklerini anlatabiliyorlar. Bu durumu çok kıskanıyorum açıkçası, çünkü onlar dışarıdan bakınca çok samimi görünüyorlar. Daha içlerinde neler vardır kim bilir fakat işte olayın özü ortada yazdıklarında söylediklerinde... Ben ise ne istediğini söyleyemeyen yeni doğan bir bebek gibiyim, ağlıyorum, bağırıyorum, kıvranıyorum... Sonuç yok. Hallerimi dışarıdan biriymiş gibi düşünmeye çalıştığımda ise samimi değilmişim gibi hissediyorum karşımdakilere karşı, sanki saklı bir şeyler var gibi.

Aslında her şey gün gibi ortada ama anlatamıyorum ki...