Önce benim uyandırma alarmım ki syl başladığımdan beri aynı ses: İNEK OBASI UYAN!!! :D
Başka türlü uyanmıyorum arkadaş, ya da pantolonu giymeyi unutuyorum.
Güne başlarken enejinizin tamamen dolu olması için birebir :)
Bugün çalan ise hatırlatma alarmıydı, telefona kurmuşum ve olduğu gibi unutmuşum, çaldı; Tanışma günümüz!
Hatırlıyordum haliyle ama ayrılalı altı ay olmuş, ilk buluşmanın üzerinden iki yıl geçmiş. Şöyle bir gülümseyerek anımsadım, altında oturduğumuz biber ağacını oynadığımız mikado, tavla ve dominoyu. Hepsinde de yenilmiştim. Sonrasında geçen yıl çok zorlu, arkasından gelen diğer yıl ise çok güzel geçti.
Önceleri hiç kimseyle eğlenmediğim kadar onunla eğlenmiştim, çünkü insan yanında iyi hissettikleri varken mutlu olurdu. Artık olanların hepsi zihnimde çok güzel anılar olarak yer etti. İnsanlar ayrıldıktan sonra kötü anarlar ya o eskiden sevdiklerini, şimdi anlıyorum ki: Onlar içlerindeki kötülüğü yansıtıyorlar, ya o güzel anılarınıza ne oldu?
Alarmı hiç kaldırmadım, bıraktım önümüzdeki sene bir daha çalsın ve hüznün olduğu gün yerine hep kalbimin kıpır kıpır ettiği o ilk günü hatırlayayım. Neşeyle, gülümsemeyle ve güzel anılarla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder