24 Şubat 2014 Pazartesi

Bakışlar

İlk önce bilmenizi isterim, her ne kadar avatarımda ki resimin ait olduğu anime karakteri yakışıklı olsa da, ben yakışıklılıktan fazla nasibini almamış insanlardan biriyim. Ülkemizin genel ortalamasına baktığımızda o sıradan ortalama sınırları içinde kaybolacak bir dereceye sahibim diyebilirim.

Pek giyimine kuşamına dikkat eden biri olduğumu da düşünmemişimdir. Elime geçen ve gözüme hoş gelen ilk kıyafetleri alır giyinir çıkarım dışarı. Öyle olması gerektiği gibi tam bedenime uygun kıyafetlerimde yoktur hani! Hep bir taraftan boldur, küçükken öyle alıştırmışlar ' Bir beden büyük olsun seneye de giyer!'  kazık kadar herif olduk hala aynı psikolojiyle içgüdüsel olarak öyle alıyorum elbiseleri. Tam geliyorsa 'bu biraz dar sanırım' diye bir kuşu giriyor içime hemen. O yüzden yakışmaz giydiklerim...




Bugün sabah geç kalmanın verdiği o panikle dolaba koştum ama giyecek bir şey kalmamış, hemen uzun zamandır giymediğim kumaş pantolonu geçirdim. Son kalan gömleği giydim, üzerine bir triko, trençkotumu da attım üstüme. Elime de şemsiyeyi kaptığım gibi yollardayım. Fakat bir tuhaflık var insanlar bana bakıyor. Alışık olmadığım bir durum tabi üstüme başıma bir baktım, fermuarları kontrol ettim sıkıntı yok. Servise bindim, o kumral yeşil gözlü minyon kız hiç kafasını kaldırmaz normalde bugün gözlerimin içine bakıyor. Şaşırdım, kesin suratım da bir şey var!



Yani bir anormallik olmalı, sonra okul içinde de benzer durumlar olunca havadan falan herkes bir tuhaf sanırım dedim, sonra bizim çocukların da dikkatini çekmiş 'İngiliz beyfendisi gibi giyinmişsin ;) ' falan deyince anladım ki kumaş pantolon imajı tamamen değiştiriyor. Neyse o kadar giyinme bir işe yaramadı çünkü hiç havamda değildim pek sınıftan çıkmadım ders aralarında.

Asıl bomba eve dönüş yolunda yaşandı. Kalabalık kaldırımda yürüyorum, şemsiye üzerimde çiseleyen yağmurun keyfini çıkarıyorum ve bir kız gözlerini bana dikmiş karşıdan geliyor. Sağa sola bakındım, yok yine bakıyor ve yaklaşıyor, artık rahatsız olmaya başladım çünkü hiç alışın değilim böyle durumlara. Utangaçlık diz boyu kafayı yere çevirdim ilerliyorum tam yanıma geleceği sırada az kalsın adamın birine çarpacaktı zor kurtuldu ama ben hala bu anormal ilginin etkisinden kurtulamadım. Bir daha adam gibi giyinmem zor :D


8 yorum:

  1. Demek sır kumaş pantolonda saklıymış bunca zaman :p

    YanıtlaSil
  2. Aynen :D
    Kızlar artık kot pantolonluya bakmıyor :P

    YanıtlaSil
  3. Artık böyle giyinmelisin bence :)

    YanıtlaSil
  4. Bünye ilgiye alışık değil yoksa üstümden çıkarmam :P

    YanıtlaSil
  5. Belki de sen kendine haksızlık yapıyorsun. Çıkarma artık kumaş pantolonu, demek ki seni en iyi gösteren o. Bulmuşsun işte ve o ilginin tadını çıkar
    :)

    YanıtlaSil
  6. Öyle midir acaba?
    Bir iki kez daha denerim artık :D

    YanıtlaSil
  7. Denedim ama o ilk seferki etkiyi bırakamadım galiba :D

    YanıtlaSil